ஒரு கலெக்டரின் விமர்சனம் கத்தி சினிமாகாரர்கள் காசு கறக்கத் தெரிந்த வித்தகர்கள்

கத்தி சினிமாகாரர்கள் காசு கறக்கத் தெரிந்த வித்தகர்கள்.

ஒரு கலெக்டரின் விமர்சனம் 

நான் கத்தி படம் பார்க்கவில்லை, பார்க்கும் எண்ணமும் இல்லை. கல்லூரி படிக்கும்போதே விஜய் அஜித் படங்கள் பார்த்து புண்பட்டு குலதெய்வத்துக்கு படையல் போட்டு கட்டிக் கொண்ட கங்கணம் அது.

ஆனாலும் நண்பர் வீட்டுக்கு தீபாவளி வாழ்த்து சொல்லப் போன இடத்தில், "நல்ல ப்ரின்ட். டவுன்லோட் பண்ணியாச்சு. பாத்திரலாம்" என்றதால் அரைமணி நேரம் பார்த்து, பாதியில் தப்பி ஓடிவந்து முகநூல் பதிவுகள் , வலைப்பூ பிளிறல்கள் எல்லாம் வாசித்துவிட்டு இந்தப் பதிவை போடுகிறேன்.

எனக்கு தமிழ் சினிமா மீதோ கலைஞர்கள் மீதோ கோபம் கிடையாது, அவர்கள் வியாபாரிகள். காசு கறக்கத் தெரிந்த வித்தகர்கள். அவர்களிடம் சமூகப் பொறுப்பை எதிர்பார்ப்பதும், ஆழ்ந்த படைப்புகளை எதிர்பார்ப்பதும் வீண் வேலை. .

சமூக விஷயங்களை பற்றி மேம்போக்கான ஆர்வமும் மேலோட்டமான புரிதலும் கொண்டதனால்தான் ஒருநாள் முதல்வர்களால் தமிழகத்தை திருத்த முடிகிறது, உங்கள் சில்லறைக் காசுகளை திருடி கல்லா கட்ட முடிகிறது.
ஒரு ஹீரோ அல்லது நான்கு கோபக்கார இளைஞர்களால் உள்துறை மந்திரி அல்லது முதல் மந்திரியை கடத்தி அவர்களின் அறிவுக் கண்களை நாலு வசனத்தில் திறக்க முடிகிறது.

மொத்தத்தில் உங்கள் பிரச்னைகளுக்கான காரணம் நீங்கள் அல்ல, அதற்கான தீர்வும் உங்களிடம் இல்லை என்ற மொண்ணைப் புரிதலால் வீராணம் குழாய்க்குள் உட்கார்ந்தால் வீட்டுக் கிணற்றிலும், வயக்காட்டுலயும் தண்ணீர் வரும் என்று நம்புகிறீர்கள்.

பிரச்னைக்கு வருவோம். தமிழகம் தண்ணீரின்றி தவிக்கிறது, விவசாயி , விளைநிலங்களை விற்று கட்டிடக் கூலியாய் பெருநகரங்களின் பிளாட்பாரங்களில் படுத்துறங்கி அழுந்துகிறான். யார் காரணம்?
கார்ப்பரேட்களா, கொக்கா கோலாவா, பெப்சியா?
அல்லது எல்லையே இல்லாமல் தண்ணீர் வளத்தை சூறையாடிக்கொண்டிருக்கும் ஆழ்துளை கிணறுகளா?

வானம் பார்த்த பூமியான தமிழகத்தில் ,நீர் மேலாண்மை பற்றிய பழமையான அறிவு இருந்தது, அதனால்தான், அணைகள் கட்டி, கண்மாய்கள் வெட்டி அவற்றை ஊருணிகளோடு இணைத்து, கிடைத்த மழைநீரை எல்லாம் தேக்கி வைத்தார்கள்.

இன்று இந்த நீர்நிலைகளை மாசுபடுத்துவதும் பிளாட் போடுவதும் ஆக்கிரமிப்பதும் கொக்க கோலாவா ? அல்லது சக தமிழனா?

மிகக் குறைந்த நீர் வளம் கொண்ட இஸ்ரேல் நீர் மேலாண்மை மூலமாக விவசாயத்தில் தன்னிறைவு அடைந்திருக்கிறது. விழும் ஒவ்வொரு மழைத் துளியையும் சேமிப்பதாலும், விவசாயத்துக்கு உகந்த புது நுட்பங்களை கடைபிடிப்பதாலும்தான்.

இஸ்ரேலை விடுங்கள். இங்கே மகாராஷ்டிராவின் ஹிர்வே பஜாரின் கதை தெரியுமா? 1989ல் குடிகார கிராமமாக வறட்சிப் பிரதேசமாக இருந்த அந்த சின்ன கிராமம் இன்று நீர் மேலாண்மை மற்றும் சரியான விவசாய உத்திகளால் லட்சாதிபதிகளின் கிராமமாக மாறியுள்ளது.

பொபட்ராவ் பவார் என்ற பஞ்சாயத்து தலைவன் தலைமையில் மொத்த கிராமமும் 22 மதுக்கடைகளையும் மூடிவிட்டு, 52 குளங்கள், 2 பொசிவுக் குளங்கள், 32 கல் வரப்புகள், 9 தடுப்பணைகள் கட்டியது, கோடிகள் தேவைப்படவில்லை. வெறும் தன்னார்வ தொண்டும் சில அரசுத் திட்டங்களின் பணமுமே போதுமானதாக இருந்தது.
.
ஹிவரே பஜார் மட்டும் அல்ல. பாலைவன ராஜஸ்தானில் , தண்ணீர் மனிதன் என அறியப்பட்ட ராஜேந்திர சிங் என்னும் போராளி, மறைந்த ஆர்வாரி நதியை உயிர்ப்பித்துக் காட்டினான். அன்னா ஹசாரேவின் ராலேகான் சித்தி , பாபா ஆம்டேவின் சோம்நாத், ஆனந்த்வன் என்று நிஜத் தலைவர்கள் நீர்மேலாண்மை பற்றி ஏராளம் பேசியிருக்கிறார்கள்.

அவை எதுவும் நம் தூக்கத்தை கலைக்கவில்லை. ஒரு சினிமா வசனம் மின்னதிர்ச்சி கொடுத்து ஞானக் கண்ண திறந்து வைக்கிறது.


நம் பிரச்னைகளுக்கு காரணங்கள் வெளியில் இல்லை, நமக்குள்ளேதான் இருக்கின்றன. நம் தவறுகள் என்னென்ன , நம் நடவடிக்கைகளில் என்னென்ன மாற்றம் கொணர்ந்தால் என்னென்ன நன்மைகள் விளையும் என்பதை ஆய்ந்தறிவதே வளமான வாழ்வுக்கு வழி.
வீர வசனங்களும் பஞ்ச் டயலாக்குகளும் நம் வாழ்வை திருத்தி அமைக்கப் போவதில்லை.

அட்டைக் கத்திகளை நம்பி நேரம் பணம் விரயமிடாமல் தமிழர்கள் மொண்ணைக் கத்தி மூளையை கூர்தீட்ட வேண்டும். மக்கள் தலைவர்கள் ,ஒவ்வொரு பஞ்சாயத்திலும் மக்களுக்குள்ளே மறைந்திருக்கிறார்கள் . அவற்றை பொம்மலாட்டத் திரையில் தேடுவது மடமை.

உள்நாட்டு , பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் சுரண்டலை ஆதரிப்பது இந்தப் பதிவின் நோக்கமல்ல, அவர்களைவிட பெரிய குற்றவாளி அறியாமையிலிருக்கும் நாமே என்பதை வலியுறுத்தவே இந்த ஆதங்கப் பதிவு.
கொக்க கோலாவும் பெப்சியும் சிறு எதிரிகள், நீர் மேலாண்மை பற்றிய நமது அடிப்படை அறிவின்மையே பெரும் எதிரி.

(அலெக்ஸ் பால் மேனன் தனது alexmenon.blogspot.in தளத்தில் பிரசுரித்த கருத்துகளின் சுருக்கம் மேலே நீங்கள் வாசித்தது. அவரது முழுப்பதிவை வாசிக்க விரும்புவோர் kuraigudam செல்க).